Saturday, July 4, 2009

सुशीला

रविवारचा कार्यक्रम एकंदरीत ठरलेला असतो.
अगदी सकाळी लोकसेवा कटींग सलून मध्ये वर्तमानपत्राचे वाचन होते.
तिथेच जवळ पडलेला फिल्मफेअर व त्यावरील पदुकोणांच्या कन्येचे चित्र त्याकडे दुरूनच एक तुच्छ कटाक्ष टाकून मी पेप्रात डोके घालून सांप्रत परिस्थितीचे आकलन करून घेत असतो.

या कटींग सलूनचे प्रोप्रा.बाबूराव यांच्या खुर्चीत बसून दाढी होईपर्यंत कॉलिनीतील अनेक ब्रेकींग न्यूज कळून जातात.

त्यानंतर बाबूराव आमचे डोक्यावर झपताल धरतात.
लय द्रुत होत गेली की अस्सा काही तन्मय होतो की काय म्हणावं म्हाराजाऽऽ !
सिंगापूरच्या स्पा मध्ये अथवा मसाजाच्या पारलरांमध्ये उधळपट्‌टी करण्याऐवजी महिंद्राच्या हॉलिडे पॅकेजातून एखादा कॉर्पोरेट बंधू या सलूनात आला तर त्याचा हॉलिडे कृतकॄत्य होऊन जाईल याविषयी शंका नसावी.

आय. पी. आर. प्रांताच्या अनेक कल्पना क्रिएटिव्ह गुरुज ना इथे सुचतील.
सर जो चकराये अथवा दिल डुबा जाये.. या सर्व लाख दुखोंकी एकच दवा.. लोकसेवा कटींग सलून !

नंतर घरचे वेध लागतात.
कारण स्नानानंतर एक महत्वाचे कर्म असते ते म्हणजे रविवारचा नाश्ता !

या उपाहारात आमच्या वामांकाचे ( पक्षी- खटल्याचे, सहधर्मचारिणीचे..इ.) पाककौशल्य आणि त्याचे अस्मादिकांनी सहकुटुंब केलेले रसग्रहण.
या दिनी पुत्रद्वयांची प्रातःसमयी शाळेची घाई नसते आणि त्या कार्यास उरकणे नसल्याने कुटुंब चिडलेले नसते.
याचा अपरोक्ष परिणाम त्या दिवसाच्या स्वयंपाकावर होत असतो.

चुरमुरे भिजवून त्यांना पोह्यासारखी फोडणी देणे यास आमच्या मराठवाड्‌यात एक मस्त नाव आहे.
त्याला सुशीला म्हणतात.
कृती-
चुरमुरे पोह्यांसारखे भिजवा.
(विष्णू मनोहरांचे इकडे जर लक्ष गेले तर तेवढेच फुटेज मिळेल असे भाबड्‌या जीवास उगाच वाटते )
गॅसच्या मंद आचेवर कढई ठेवा.
त्यात तेल तापवून जिरे, मोहरींची फोडणी द्या.

कढीपत्ता हा पदार्थ भारतीय दुतावासाने चीनच्या अन्नविभागास कळवला पाहिजे.
असे जर नीट करता आले तर आपण चवीच्या प्रांतात सर्वश्रेष्ठ आहोत असा त्यांचा भ्रम नाहीसा हॊइल तो हॊइलच पण तिबेट मध्ये सुख नांदेल आणि कढीपत्त्याच्या एक्स्पोर्ट स्ट्रॅटेजीज ठरवता येतील.

कांदा आणि इतर मसाला या फोडणीत टाकून आता चुरमु-यांकडे वळा.
त्यात भाजलेल्या शेंगदाण्याचे कुट तीनास एक या प्रमाणात टाका.

फोडणीत हे सारे टाकून झाले की की उत्तम ढवळून घ्या.

मुख्य महत्वाचे हे..की ते प्लेटात येईपर्यंत संयम बाळगा.
मग हा पदार्थ रविवारच्या व्रताचा प्रसाद म्हणून आदरपूर्वक ग्रहण करावा.
यावर थॊडी बारीक शेव आणि कोथिंबीर टाकून सजवू शकता पण त्यास थोडा वेळ लागतो.
हा प्रकार मराठवाडा आणि सीमाभागात सुशीला नावाने ओळखला जातो. याला पुण्या मुंबईत मुरमुरे-उसळ, मुरमुरे खिचडी किंवा चुरमु-यांची उसळ असे संबोधले जाते.

असो..
चोचले पुरवणार त्याला देव देणार !
निघतो आता.
हॅप्पी संडे इन ऍडव्हान्स ! सी या..

Thursday, July 2, 2009

आषाढस्य एकादश दिवसे

आषाढस्य एकादश दिवसे माझा जीव कसा चिंब चिंब असतो.
त्याला तसे महत्वाचे कारण आहे.
उत्तम भिजलेल्या साबूदाण्याची उसळ , फळ फळावळ , बटाटा वेफर्स, भगर, उत्तम दही आणि सायंकाळी साबूदाणा वडा.. ..इत्यादि भरगच्च कार्यक्रम झाला की माझा उपवास कॄतार्थ होतो.

दुडीवरी दुडी गवळणी साते निघाली । गौळणी गोरसु म्हणो विसरली ।
गोविन्दु घ्या कोणी दामोदरू घ्या वो ।तव तव हासती मथुरेच्या वो ॥

प्रेमाचा प्रांतु असाच बाप्पाऽऽ.. एकदा प्रेम वसले की धंदा विसरतो अन्‌ उद्योगही विसरतात..

आमच्या जिव्हेचे तस्सेच झाले आहे.
भाविक लोक आषाढीची वाटुली पहातात..
चैतन्याचा पुतळा नेत्री साठवावा म्हणून पण आमच्या चोचलेबाज जिव्हेने घात केला .. काय करावे?

तुकोबा म्हणतात-
माता के चित्त पुत्र बैठा, कामिनी के चित्त काम ।
लोभी के चित्त धन बैठा, तुका के मन में राम ॥

पण आम्हास खुणावतात ते गुळ शेगदाण्यांचे लाडू आणि साबूदाण्याचे वडे
काय करावे उमजत नाहीऽऽ बाप्पाऽऽ !!

प्रेमाची जातीच ऐसी.. एकदा जीव जडला की मग तो परत कैसा फिरावा?
आमचे जिव्हासुखावरचे प्रेम तकलादु नोहे.

सासू साठी रडे सून । परि भाव अंतरीचा भिन्न ॥
जळो प्रेमा तैसा रंग, जाय भुलोनि पतंग ॥

या प्रेमाचा एकमेव शत्रू म्हणजे आमचे अर्धांग.
ते आमचे खाण्याचे वेड पाहून वारकरी नेतॄत्व तापल्यासारखे तापते. ब-याच वेळा फराळाचे पदार्थ वाटेतच अडून बसतात. ताटापर्यंत पोहोचतच नाहीत.

अर्धांग आमच्या अंगावर खेकसत ओरडते..
हे खाण्याचे वेड सोडा. जरा त्याग शिकाऽऽ..

मी अर्धांगाच्या समोर अश्या प्रसंगी बोलणे टाळतो.
कारण उपवासाचे पदार्थ खाण्यास त्यामुळे प्रतिबंध होईल असे भय वाटत असल्यामुळे, मौनम्‌ सर्वार्थ साधनम्‌ असे मी स्वतःला समजावतो..

असा त्याग काय कामाचा..
जिभेला चोचल्यांची ओढ आणि त्यागाचे सॊंग काय कामाचे??

तुकोबाराय म्हणतात
त्यागिल्याचे ध्यान राहिले अंतरी । अवघी ती परी विटंबना ॥
असोऽऽ

चला निघतो आता..
पुंडलिक वरदे हरी विठ्ठल, श्री ज्ञानदेव तुकारामपंढरीनाथ महाराज की जय ॥

हॅप्पी आषाढी .. हॅप्पी फराळ !