हॅप्पी गणेशोत्सव

शेवटी झाले.
गणराय पावले आणि दुष्काळाचे सावट दूर झाले.
देशातील तमाम नेते जन आणि आम्ही स्वतः सचिंत होतो की कसे व्हावयाचे?
कसे व्हावयाचे?कसे व्हावयाचे?

नेते असो अथवा आम्ही.. आम्हा दोघांनाही खाण्यास मिळेल की नाही ही चिंता असते. असोऽऽ
पाऊस जर पडलाच नाही तर, पिकणार काय अन्‌ खाणार काय?
पहा फिरून फिरून विषय तेथेच येतो.ते म्हणजे खाणे!!

खाण्याचा गंभीर प्रश्न उद्भवणार असल्यामुळे आम्ही गणरायास साकडे घातले.

गणरायाचे उदर विशाल.
अनेक अपराध पोटात घालून पुन्हा वरदहस्त तयार.
अहो तो तर मुलाधारस्थित बाप्पाऽऽ !
तो जर हलला की सारेच कोसळेल की..

तसे गणपतीचे आम्ही सर्व भक्त जरी एकमेकांशी भांडत असलो तरीही गणराय दयाळू!
त्याला सर्व सारखेच.

दुष्ट आणि सुष्ट !सारखेच
चोर आणि साव किंवा सावपणाचा आव ! सारखेच

आस्तिक आणि नास्तिक ! "धार्मिक" आणि "सुधारक" ! सारखेच
गणरायाला सारे सारखेच.

त्यामुळे आमच्या तमाम गाढवपणाला गणरायाने माफ करून टाकले.

कुटुंबाची नजर चुकवून त्या मंगलमूर्तीला मी ऐकवून टाकले...
बा गणराया ऐकऽऽ...
एरव्ही तरी मी मुर्खू । जरी जाहला अविवेकु । तरी तवकॄपादीपकु । सोज्वळु असे ॥

बाप्पांचा राग निवळला अन्‌ शेवटी बरसला बाबाऽऽ !
बाप्पांच्या कॄपेचे मेघ बरसले !

त्या वर्षावात चिंब होत होत बाप्पांना घरी आणले.

आता मात्र धीर धरवेना .
गुरुजींनी यथासांग पूजा सांगितली.
"प्रियन्ताम्‌ न मम " म्हणून झाले..
श्रीकॄष्णार्पणमस्तु झाले.. पण मजसी धीर धरवेना ..

अथर्वशीर्शाचे एक आवर्तन झाले... तरीही धीर धरवेना ऽऽ !!!

माझी चुळ्बुळ पाहून कुटुम्बाने डोळे वटारले.
डोळे मोठ्ठे मोठ्ठे करून मज निष्पापाकडे पाहिलं.. पण तरीही धीर धरवेना!!

कसा-बसा धीर धरला आणि तो प्रसंग आला..
ज्याची इतक्या अधीरपणे मी वाट पहात होतो.
"मोदक"
मोद करोति इति मोदक.. आनंद देतो त्यास म्हणावे मोदक..
तुम्हाला सांगतो .. "जीभेवर मोदक ठेवताना कळते की यास मोदक का म्हणतात".
आमचे खाण्यावरील प्रेम असे बेभान होते की बालपणी आम्ही तीर्थरूपांचे मारास सुद्धा मुष्टीमोदक अथवा धम्मकलाडू असे म्हणत असू...
आम्ही मात्र श्रद्धा आणि सबूरी या दोन्हीचे पालन करत बाप्पांसमोरचा मोदक गुरुजींच्या हातून रीतसर स्वीकारला।

बाप्पांची प्रतिष्ठापना झाल्यानंतर सर्वजण तिथून हलेपर्यंत आम्ही बराच वेळ वर्तमानपत्र चाळण्यात घालविला.
आता मात्र धीर धरवेना.
तिथं कोणीच नव्हतं .
मी आणि फक्त बाप्पाऽऽ !
दोन मोदक गुपचुप उचलून आम्ही दीवाणखान्यातून पसार झालो.

ज्ञानेश्वरी ची ओवी ऑठॉवॉली.. ऑयकॉ .. थॉम्‌बॉ.. थोडं..
हॉ तॉन्डॉतॉलॉ sss मॉदॉख्ख खॉवूऽऽन घेतोऽऽ ऑssधी..

ह्म्म्मऽऽ संपला एकदाचा..

hmmओवी सांगतो. ऐका नीट...

जैसे भ्रमर परागु नेती । परी कमळदळे नेणती ।
तैसी परी आहे सेविती । ग्रंथी ईये ॥

-कठीण काष्ठालाही भेदणारा भ्रमर कमलदलातील पराग अलगद वेचून नेतो..
पत्ता लागू देत नाही कुणाला..

तसाच जो खरा जिज्ञासू आहे तो ग्रंथाचे गूढतम सार घेऊन जातो.
ज्यांना ते उमजत नाही ते मात्र भांडत बसतात..
असोऽऽ

आम्ही मात्र हा मोदक भ्रमराने पराग अलगद वेचावा तसाच अलगद उचलून नेतौत.
आमच्या कुटुम्बास कृपया सांगू नका.
अन्यथा गणरायासमोर नस्ता कार्यक्रम व्हायचा. असोऽऽ..

निघतॊ आता. जय गणराय.
सी या.. हॅप्पी गणेशोत्सव !
सी या. बाय ..