आधी होता पाग्या |
दैवयोगे त्याचा झाला वाघ्या |
त्याचा येळकोट राहीना |
अन मुळ स्वभाव जाईना ||
खरंच आमचा येळकोट जाणार कधी ?
काळजी पडली ना बाप्पा !!!!!
तुकोबांनी अवघ्या जणांना उपदेश केला होता -
काया ही पंढरी , आत्मा हा विठ्ठल !
सात पाच तीन दशकांचा मेळा घेऊन चित्तवृत्तीचे प्रस्थान आत्मराजाकडे कधी हो होणार ???
आमची दिंडी अशी निघाली कि
जीभ आडवी येते ...
रसना जिंकली त्याने सर्व जग हो जिंकले ..
पण आमचा येळकोट राहीना ...
मुळ स्वभाव जाईना !
खरंच या जिभेने घात केला आमचा !
हृदय देशी " सावळा सकंकणु बाहो पसरुनी वाट पहातो ! "
पण आमचा जीव क्षेमालागी उतावीळ नाही !!!!!
कारण एकच - चोचल्यांना चटावलेली जीभ !
साधू संतांनी या जिभेला किती समजाऊन सांगितलंय !
जिव्हे सदैवं भज सुंदराणि !
नामानि कृष्णस्य मनोहराणि ...
समस्त भक्तार्ती विनाशाणानी !
गोविंद दामोदर माधवेति !!!
सप्तधातूंनी आणि पंचाकोशांनी बनलेला हा त्रिगुणाचा वारकरी दशेंद्रीयांना घेऊन आत्मराजाच्या दर्शनाला निघाला ....
सात पाच तीन दशकांचा मेळा !
विठोबा तेथ वाट पाहे ...
हे जिव्हे , हे रसने ... हे मातृकेच्या माये .. तू पण हो या दिंडीत सामील !
खरंतर जीभ पण काही सामान्य नाही .
आमचे तुकोबा म्हणतात -
जिव्हा जाणे फिके मधुर क्षार |
येर मास परि हातासि नकळे ||
जीभ आणि हात एकाच मांसाचे बनलेले आहेत ...
पण भल्या मोठ्या हाताला रसाची ओळख नाही !
पण बत्तीस दातांनी वेढलेल्या जिभेला मात्र मधूर , खारट आणि फिके कळते !
मन बुद्धीसह अहंकाराचे स्फुरण | श्वासांचा उगम जेथोनि रे ||
जाईन मी प्रेमे , तिथे माय माझी | भक्तजन वत्सल विठू माई ||
चित्तवृत्ती होवू दे , सरळ निर्मळ | परपीडा गरळ , टाकी वेगी ||
जिव्हेचे रमण रामरंगी होवो | स्मरण जनार्दनाचे सर्वकाळ ||
चला निघतो आता !
पुंडलिक वरदे हरी विठ्ठल | श्री ज्ञानदेव तुकाराम ||
पंढरीनाथ महाराज कि जय !!!!
हॅप्पी वारी!!!
No comments:
Post a Comment