आपण करु शुद्ध रसपान रेऽऽ!

खादी ग्रामोद्योग मंडळाचे मधूघट रिकामे पडेपर्यंत दरेक हिवाळ्यात मी थेंब ना थेंब स्वच्छ करत असतो....
थंडीच्या महिन्यात मधावर जीव जडणारे आम्ही दोघेच.
मी आणि मधमाशी!

आपण करु शुद्ध रसपान रेऽऽ!!! असं स्वतःला म्हणत मधून मधून आम्ही कविताशाखेच्या कुसुमांवर फेरी मारत असतो. >:D< ..... अभिरुचीच्या परिमळाची धाव दूरपर्यंत मनाच्या भ्रमराला साद घालते अन मग रुणुझुणू रुणुझुणू करत हा भ्रमर शेवटी कविताशाखेच्या कुसुमांवर येवून गुंजारव करत असतो. सकाळी सकाळी मधाळ चमचा तोंडात धरताना "गॄहलक्ष्मी" च्या डोळ्यात मला कल्पना चावलाचा दुर्दम्य आत्मविश्वास दिसतो. :P चलाssssss मधानं तरी माझा भूभार काही उतरेल या तिच्या भाबड्या अपेक्षांना फार अर्थ नाही हे मलाच माहिती असतं. :D .. माझ्याप्रमाणे कुणाला थंडी गुलाबी वाटते तर कुणाला तिच्या अंगावर काटा आणण्यामुळं गोरगरीबांचं काय होत असेल असं वाटत असतं.
पण बेगडी सत्कारांमध्ये झुलीसारखी अंगावर चढवलेली शाल अश्याच उघड्या देहावर टाकण्यासाठी मन कसं मधासारखं असलं पाहिजे ना! गोऽऽड!!!