माझा एक मित्र विद्रोही आणि पुरोगामी साहित्यिक आहे. शिरा, श्रीखंड, पुरणपोळी इत्यादि बुरसट आणि जुनाट आवडीनिवडी असणारे लोक यांच्या उद्धाराविषयी तो कळकळीने बोलत असतो. बदामाची भजी, कोबीचा शिरा, याचे त्याने बायकोसाठी एक वर्कशॉप सुद्धा घेतले. जीवन जर एक आव्हान असेल तर जेवण सुद्धा आव्हान असले पाहिजे असे त्याने मला एकदा ठणकाउन सांगितले होते. त्याचे पुरोगामी विचार मी शांतपणे(दुसरे काय करणार?) ऐकत असताना वहिनींनी फराळाची डिश समोर आणली.आता तो कितीही आणि काहीही बोलला तरी चालेल..(तुळशीच्या लग्नापर्यंत चालतो फ़राळ याची पुन्हा आठवण करुन देतो..असोऽऽऽ) वहीनी रिलायन्स मध्ये कामाला आणि लाडू आणि चिवडा "इकॉनॉमी पॅक"चा?? How interesting na sss .खरं तर यांनी हो तो बिग होऽऽऽ असं म्हटलं पाहिजे.. असोऽऽऽ आर्थिक मंदी कडे दुर्लक्ष करुन ..आपल्याला फक्त फराळाशी देणे घेणे.. बाकी गोष्टी द्याव्या सोडून हेच बरे! धीरुभाईचं पर्सुएशन ऑफ़ गोल्स इन पिरिअड ऑफ ऍडव्हर्सिटीज" हे मी काय विसरलो नऽऽई... त्या गोल लाडूचं पर्सुएशन आर्थिक मंदीचं सावट असलेल्या फराळात सॉरी..काळात करणे आवश्यक असे स्वतःशीच म्हणत मी "करलो फराळ मुठ्ठी में असंच काहीतरी म्हणालो !"..