Saturday, November 29, 2008

"नसे राउळी वा नसे मंदीरी, जिथे राबती हात तेथे हरी!

"नसे राउळी वा नसे मंदीरी, जिथे राबती हात तेथे हरी!
तुम्हाला सांगतोऽऽ, बाबूजींचे गाणे ऐकले की प्रेरणा, स्फुर्ती या सगळ्या भगिनी मिळून भेटायला येतात..
हेच गाणे का ???????? [:O] असा तुम्हाला प्रश्न पडला असेलच! स्वयंपाकघरात आज भांडी जास्त आणि भांडीवाल्या काकू आल्या नाहीत, त्यामुळे माझे हात राबत असून तेथे हरी आहे अशी स्वतःच्या आवाजात आणि बाबूजींच्या गीताने मी स्वतःची समजूत घालत आहे!जिथे राबतीऽऽ हात तेथेऽऽऽ हरी!!!

हा तवा, नुसता नावापूरता निर्लेप... पण किती बरे घासावा लागतो??आज अचानक मला दास कॅपिटल ची आठवण झाली. पॄथ्वी ऍटलसच्या मानेवर उभी नसून ती श्रमिकांच्या बाहूंवर उचललेली आहे असे वाटत आहे कारण एकच, आज हा तवा स्वच्छ करायचा असे ठरविले आहे. तसा मी निर्धाराचा पक्का आहे. भारतीय पद्धतीने आपली रास "धनू!" त्यामुळे तव्यावर चिकटलेले खरकटे जितके चिवट त्यापेक्षा अस्मादिकांचा स्वच्छतेचा प्रयत्न जास्त! प्रापंचिकाची वॄत्ती तव्यासारखी, काळी कुळकुळीत, परत वैश्वानराच्या आगीने ती तापत रहाते.अनुभवाच्या आचेवर हाताला चटके बसतात आणि नंतर मिळते भाऽऽकर! पण ज्या तव्यावर या भाकरी तयार होतात तो खरकटा होवून जातो. नित्यानित्यवस्तूविवेकाचा बार घासावा लागतो मग. बघाऽऽ भांडं कसं चमकत आहे, नऽऽई!! :)
हुश्शऽऽ.. Thats all at my end... ..हॅप्पी मोलकरीण.

No comments: